Podcięcie wędzidełka języka – krótka operacja usuwająca ograniczenie w ruchomości języka, wykonywana z reguły u dzieci, w znieczuleniu miejscowym,

Usuwanie prostych zmian skóry – wymaga wycięcia fragmentu skóry, pełnej grubości, z marginesem niezmienionej skóry wokół zmiany i zamknięcie powstałego ubytku szwami podskórnymi i na powierzchni skóry – bezbolesna, po uprzednim wstrzyknięciu pod skórę leku miejscowo znieczulającego – zmiana usunięta zawsze jest badana przez patologa,

Usuwanie prostych zmian z błony śluzowej (w tym biopsja) – analogicznie jak przy usuwaniu prostych zmian ze skóry. Wycięcie klasyczne bądź przy użyciu lasera CO2.

Usuwanie zmiany skóry z plastyką miejscową – w sytuacji gdy usunięty fragment skóry jest zbyt duży, aby zamknąć go bez nadmiernego napięcia sąsiadującej skóry, bądź gdy chcemy uniknąć zniekształceń funkcjonalnych (okolica powiek, warg, skrzydełka nosa) powstały po wycięciu ubytek zamykamy poprzez przemieszczeniu płata skóry z sąsiedztwa (jedną z wielu dostępnych technik), bądź zamykamy ubytek wolnym płatem skóry pobranym z okolicy gdzie nie pozostawi to znaczącego zniekształcenia – operacja bezbolesna, ale proporcjonalnie wymagająca dłuższego czasu – zmiana usunięta zawsze badana przez patologa.

Usuwanie guzka tkanki podskórnej – ruchomy podskórny guz (np. tłuszczak) po nacięciu skóry wymaga delikatnego oddzielenia od otaczających tkanek i po usunięciu wraz z otoczką guza (torebką) zeszycia podskórnego i zeszycia skóry. Czasem konieczne jest założenie w miejsce po usuniętej zmianie drenu odsączającego na 1-2 dni,

Usuwanie guza w obrębie tkanek szyi – w zależności od lokalizacji w obrębie szyi, wymaga wstępnej diagnostyki obrazowej (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny) i na tej podstawie decyzji, czy jest to przypadek kwalifikujący się do hospitalizacji w trybie chirurgii jednego dnia. Operacja wymaga znieczulenia ogólnego. Najczęściej jest to wycięcie głęgokiego tłuszczaka, torbieli bocznej czy środkowej szyi, czy powiększonego węzła chłonnego do oceny patologicznej.

Mikrolaryngoskopia – ocena krtani i krtaniowej części gardła techniką direktoskopii z użyciem mikroskopu operacyjnego. Operacja wymaga pełnego, ogólnego znieczulenia z intubacją.

Mikrochirurgia krtani – ocena krtani i krtaniowej części gardła techniką direktoskopii z użyciem mikroskopu operacyjnego. Umożliwia dokładną ocenę, usunięcie narzędziami do mikrolaryngoskopii guzków głosowych czy zgrubień na strunach głosowych będących przyczyną dysfonii (chrypki). Biopsja podejrzanych o nowotwór zmian. Operacja wymaga pełnego, ogólnego znieczulenia z intubacją.

Mikrochirurgia laserowa krtani – wskazania i rodzaj znieczulenia jak wyżej. Wycięcie mikro- za pomocą promienia lasera CO2.

Adenotomia – nie jest to całkowite wycięcie, ale redukcja objętości migdałka gardłowego, który przerośnięty blokuje swobodne oddychanie nosem u dziecka, ale też blokuje i ogranicza drożność trąbki słuchowej. Jest wykonywany w pełnym znieczuleniu ogólnym techniką klasyczną bądź nożem plazmowym (Coblator II).

Adenotonsillotomia – jednoczasowo z adenotomią wykonana redukcja przerośniętych migdałków podniebiennych; wykonana dla poprawy toru oddechowego u dziecka, a czasem też poprawy ruchomości podniebienia i poprawy artykulacji mowy. Wycięcie klasyczne lub nożem plazmowym (Coblator II).

Plastyka podniebienia miękkiego – jeden z zabiegów zmierzających do usunięcia chrapania, w sytuacji wydłużonego, nadmiernie wiotkiego podniebienia. Indywidualnie albo wykonywany w premedykacji i zn. miejscowym, albo pełnym znieczuleniu ogólnym. Wycięcie klasyczne lub nożem plazmowym (Coblator II).

Tonsillektomia – wycięcie w całości (wraz z otaczającą torebką włóknistą) migdałków podniebiennych. Wskazaniami są często nawracające anginy, ropnie okołomigdałkowe, asymetria migdałków budząca podejrzenie nowotworu; czasem dla redukcji przykrego oddechu wynikającego z zalegających mas w kryptach migdałkowych. Operacja wymaga pełnego ogólnego znieczulenia. Wycięcie klasyczne lub nożem plazmowym (Coblator II).

Tympanotomia / drenaż jamy bębenkowej – operacja wykonywana najczęściej przy wysiękowym zapaleniu ucha środkowego, bez poprawy po leczeniu farmakologicznym. Pod kontrolą mikroskopu, przez nacięcie w błonie bębenkowej możliwe jest odessanie zalegającego płynu w jamie bębenkowej. Często poprzez wykonane nacięcie wprowadza się drenik, po to aby utrzymać na dłuższy okres (kilku m-cy) dobrą wentylację jamy bębenkowej. Operacja wymaga ogólnego znieczulenia i często jest wykonywana jednoczasowo z adenotomią, czy adenotonsillotomią.

Elektrokoagulacja przy krwawieniach z nosa – wykonywana przy nawracających krwawieniach z nosa, kiedy w badaniu widoczne jest miejsce powtarzających się krwawień. Jest to z reguły w przednim odcinku przegrody nosa. Zabieg w znieczuleniu miejscowym poprzez koagulację naczynia elektrodą bipolarną.

Endoskopia nosa – po uprzednim miejscowym znieczuleniu i obkurczeniu błony śluzowej nosa, pod kontrolą wzroku, dzięki sztywnej optyce endoskopowej możliwa jest pełna ocena wnętrza jamy nosa i ,w razie wskazań, pobranie wycinka do oceny patologicznej.
,
Endoskopia nosogardła – wykonywana jednoczasowo z endoskopią nosa i podobnie umożliwia pobranie biopsji (w odróżnieniu od fiberoskopii).

Endoskopia jam nosa połączona z sinusoskopią –jest zabiegiem diagnostycznym i leczniczym zapaleń i niejasnych obrazów w diagnostyce zatok szczękowych. Umożliwia obok oceny ujścia zaturalnego zatoki szczękowej do nosa (kompleks ujściowo-przewodowy) ocenę wnętrza zatoki szczękowej. Wymaga to wprowadzania endoskopu do zatoki drogą wkłucia bądź od strony nosa, bądź od strony przedsionka jamy ustnej. Umożliwia przepłukanie zatoki, usunięcie torbieli z zatoki, zmian polipowatych; pobranie biopsji i pobranie wymazu. Zabieg w znieczuleniu miejscowym, po premedykacji.

Korekta (redukcja) małżowin nosowych – wykonywana przy trwałych przerostach dolnych i środkowych małżowin nosa, ograniczających znacznie drożność nosa. Szereg metod (częściowe wycięcie, kriochirurgia, radio-termo-ablacja) zmierza do trwałej poprawy drożności nosa, z jednoczesnym zachowaniem istotnych fun kcji błony śluzowej jam n osa (regulacja termiczna, nawilżanie, oczyszczanie powietrza przepływającego przez nos.

Polipektomia endoskopowa – usunięcie pod kontrolą optyki endoskopowej polipów (najczęściej będących wynikiem alergii) które blokują przepływ powietrza przez nos, często blokują naturalny przepływ powietrza do zatok i zaburzają węch – najczęściej wykonywana w znieczuleniu miejscowym, po premedykacji ograniczającej ból.

Septoplastyka (korekta skrzywień przegrody nosa) –operacja poprawy drożności nosa, korekta bądź usunięcie części chrząstki bądź kości z przegrody nosa – najczęściej wykonywana w znieczuleniu ogólnym,

FESS (funkcjonalna endoskopowa operacja zatok) – nowoczesna metoda kompleksowej operacji zatok przynosowych, wykonywana drogą przez nos, pod kontrolą optyk endoskopowych; zmierzająca do usunięcia zmian przerostowych, zapalnych, polipów z wszystkich zatok przynosowych, z trwałym udrożnieniem do nosa i jednocześnie z minimalnym wycięciem ważnych dla fizjologii nosa struktur. Operacja winna przywrócić prawidłową czynność błony śluzowej nosa i zatok, co może wymagać kilkukrotnych pooperacyjnych wizyt i oczyszczania wnętrza nosa. Zabieg w pełnym znieczuleniu ogólnym, czasem trwający do 2 godzin.

Usunięcie kamienia z przewodu wyprowadzającego ślinianki podżuchwowej – zabieg wykonywany w przypadku kamicy ślinianki podżuchwowej, w sytuacji, gdy kamień blokujący odpływ śliny zlokalizowany jest w ujściu, bądź końcowym odcinku przewodu wyprowadzającego – w dnie jamy ustnej. Wykonywany w znieczuleniu miejscowym.