Konsultacja laryngologiczna obejmuje przeprowadzenie wywiadu (określenie dolegliwości, czas pojawienia się, ich dynamika, współistnienie innych schorzeń etc.), ocenę dokumentacji medycznej pacjenta mogącej mieć związek z celem konsultacji oraz wykonanie podstawowego badania przedmiotowego przy oświetleniu lampą czołową.
Ocena jamy ustnej – błony śluzowej, zębów, ujść dużych gruczołów ślinowych, ruchomości języka, w części przypadków uzupełniona jest oceną palcem dna jamy ustnej, języka i okolicy zatrzonowcowej celem stwierdzenia ewentualnych stwardnień, czy bolesności.

Ocena gardła (błony śluzowej, ruchomości i symetrii podniebienia, wielkości migdałków podniebiennych) często uzupełniona jest, po uciśnięciu migdałków oceną treści krypt migdałkowych i w razie uzasadnionych podejrzeń oceną palcem – po uprzednim powierzchownym znieczuleniu.

Ocena dolnej (krtaniowej) części gardła i krtani, przy użyciu lusterka laryngologicznego (tzw. laryngoskopia pośrednia) szuka ewentualnych odchyleń w anatomii, czy asymetrii budowy, oraz jest oceną obrzeża i wejścia do krtani z kluczową oceną anatomiczną i czynnościową ruchomości strun głosowych podczas fonacji. Ta część badania z powodu wzmożonego odruchu gardłowego może wymagać powierzchniowego znieczulenia błony śluzowej gardła ale czasem, zwłaszcza u dzieci jest niemożliwa do przeprowadzenia bez użycia fiberoskopu, a nawet przy uzasadnionym podejrzeniu o obecność nowotworu wymaga skierowania na badanie endoskopowe (mikrolaryngoskopia w zn. ogólnym).

Ocena nosowej części gardła (nosogardła) najczęściej wymaga wprowadzenia przez nos fiberoskopu, bądź sztywnej optyki endoskopowej z reguły wymaga powierzchniowego znieczulenia błony śluzowej w nosie.

Ocena nosa i zatok przynosowych to badanie wziernikiem nosowym, które pozwala ocenić jedynie część błony śluzowej, kształt części małżowin nosowych dolnych i środkowych, oraz ustawienie i przedni odcinek przegrody nosa. Ponadto można ocenić obecność nieprawidłowej wydzieliny w nosie i sprawdzić drożność nosa. W części przypadków to wystarcza, ale często może być konieczna fiberoskopia, czy endoskopia optyką sztywną. W takim badaniu nie ma możliwości oceny zatok przynosowych i w przypadku podejrzeń o nie prawidłowości niezbędne jest wykonanie diagnostyki obrazowej (tomografia komputerowa bez użycia kontrastu – jako minimum diagnostyczne). Ocena nosa zewnętrznego połączona z badaniem palpacyjnym pozwala na stwierdzenie zniekształceń, czy np. skutków urazu nosa.

Badanie uszu to poza obejrzeniem zewnętrznej części (małżowiny usznej), okolicy przed- i za uchem badanie otoskopowe wziernikiem usznym. Ocena przewodu słuchowego często wymaga jego oczyszczenia z woskowiny, czy np. treści ropnej, po to by móc ocenić stan błony bębenkowej. Użycie ssaka, czy haczyka usznego często wymaga użycia mikroskopu. Podobnie mikroskop jest często konieczny dla oceny błony bębenkowej. W przypadku podejrzenia niedosłuchu wykonywane jest badanie audiometryczne i tympanometryczne będące elementem konsultacji.
W ramach konsultacji wykonywane jest badanie szyi, oburęczne palpacyjne głównie pod kątem oceny węzłów chłonnych. Elementem konsultacji jest też ocena skóry głowy i szyi traktowana jako element przesiewowego badania onkologicznego skóry.

Uwaga: badanie fiberoskopowe jest traktowane jako dodatkowy element, bądź oddzielna konsultacja. W przypadku badań kontrolnych – kontynuacji leczenia, część wyżej wyszczególnionych elementów konsultacji może zostać pominięta